Варијации на тема Индивидуалност

(By The Marked One, 082/019)

Збор-два на тема на која би сакал да зборувам со денови но ситуацијата е поставена така па немам којзнае колку време. А ни место.

А и не сум љубител на огромни есеи кои на прв поглед наликуваат на зборник на синоними.

Темата е индивидуалноста и сите нејзини мутагенези.

Забавни се, оние кутри мали хрчки кои упорно бладаат за нивната уникатност, нивниот единствен начин на битисување.

Грешни души, позаблудени од простиот малограѓанин кој пред само десетина минути го исмеваа и го китеа со погрдни епитети кои двојно повеќе би им одговарале ним самите.

Слуги на левата хемисфера, очајни патници во потрага по афирмација на сопствената квази-интелектуалност која самите тие ја перцепираат како позитивна карактеристика

на сопственото битие.

Можеби звучам претенциозно, дури можеби и арогантно.

Верувам дека поседувам одредена грамажа горделивост и вообразеност во стомакот. Можеби малку повеќе одошто е препорачливо, па затоа сега малку и ми е подуен.

Но постојат и едни кои во себе го гледаат новиот месија.

Нивната потисната игнорантност во нивните глави полека родила желба и идеја за промовирање на сопствената некомпетентност во форма на псеудо мед-и-млеко-реченици низ кои од време на време можат да се забележат ефтини жилети за бричење, малку зарѓани од претерана употреба.

Истите жилети со кои тие утре ќе си ги сечат сопствените вени додека од носот веќе им се лие крв помешана со дневната доза кокаин.

Комично е, но истовремено и тажно како ваквите се токму оние кои се издигаат на пиедесталот како изградени индивидуи, посебни личности, ракотворби на сопствените убедувања.

Комично е, бидејќи истите се обична екстензија и бледа копија на оние на кои потајно им се поклонуваат.

Истите оние чиишто белосветски зборови ви предизвикуваат верижни оргазми и ве поттикнуваат на ментална мастурбација, всушност не се ништо повеќе од Абибос, или Пумо, или Наке.

Навистина, да бев барем пет проценти убеден во нивните ДМТ приказни, глупештини пофантастични од стариот и новиот Завет воедно, можеби ќе размислев дали би го признал оној минијатурен труд вложен во ваквиот развој на сопствената личност.

Да не се давев во ова море од медиокритет, да не бев до нос во нивните гомна, можеби ќе ја подотворев устата во нивна одбрана.

Вака...тешко.