(By The Marked One, 078/019)
Part III
Springtime of Youth
Нејзината куќа беше на само стотина метри од мојата. Ја гледав секој ден, ја набљудував, со поглед ја соблекував. Толку млада, а толку развиена. Уште кога се досели се вљубив во неа. Го помнам тој ден како да беше вчера а беше пред веќе пет години. Јас седев во дворот и видов како една кола полека застана токму пред мојата врата.
Си помислив, зарем имаме гости?
Па никој се немаше најавено....
Си помислив, зарем имаме гости?
Па никој се немаше најавено....
Почекав и видов како од зелениот СААБ со странски регистарски таблички излезе најубавото женско суштество што досега сум го видел.
Таа беше прекрасна...беше неверојатна.
Најпрвин ми беше срам да и пријдам, но по некое време се опуштив и почнавме да комуницираме.
Но се плашев дека таа не сака нешто повеќе од пријателство...но имав самодоверба.
И така ја поканив на мојот триесетти роденден, ја затворив во мојата соба и и објаснив што све чувствувам за неа.
Се противеше, велеше дека е премлада.
Јас се разлутив. Зарем ќе дозволи ситница како 20 години разлика да не раздвои?
Да не лажам...збеснав!
Нагло и се нафрлив и почнав да ја...знаете. Изгледа претерав и за кратко време таа не дишеше. Сакав да и го закопам телото во дворот но ме фати старата сосетка и повика полиција.
Ме осудија на бесилка.
Еве, ги слушам стражарите доаѓаат по мене...што се сторив за љубов....
Збогум суров свету!
Јас се разлутив. Зарем ќе дозволи ситница како 20 години разлика да не раздвои?
Да не лажам...збеснав!
Нагло и се нафрлив и почнав да ја...знаете. Изгледа претерав и за кратко време таа не дишеше. Сакав да и го закопам телото во дворот но ме фати старата сосетка и повика полиција.
Ме осудија на бесилка.
Еве, ги слушам стражарите доаѓаат по мене...што се сторив за љубов....
Збогум суров свету!