Forgotten tales of the Marked Ones

(By The Marked One, 078/019)

Part III

Springtime of Youth

Нејзината куќа беше на само стотина метри од мојата. Ја гледав секој ден, ја набљудував, со поглед ја соблекував. Толку млада, а толку развиена. Уште кога се досели се вљубив во неа. Го помнам тој ден како да беше вчера а беше пред веќе пет години. Јас седев во дворот и видов како една кола полека застана токму пред мојата врата.
Си помислив, зарем имаме гости?
Па никој се немаше најавено....

Почекав и видов како од зелениот СААБ со странски регистарски таблички излезе најубавото женско суштество што досега сум го видел.
Таа беше прекрасна...беше неверојатна.
Најпрвин ми беше срам да и пријдам, но по некое време се опуштив и почнавме да комуницираме.
Но се плашев дека таа не сака нешто повеќе од пријателство...но имав самодоверба.
И така ја поканив на мојот триесетти роденден, ја затворив во мојата соба и и објаснив што све чувствувам за неа.

Се противеше, велеше дека е премлада.
Јас се разлутив. Зарем ќе дозволи ситница како 20 години разлика да не раздвои?
Да не лажам...збеснав!
Нагло и се нафрлив и почнав да ја...знаете. Изгледа претерав и за кратко време таа не дишеше. Сакав да и го закопам телото во дворот но ме фати старата сосетка и повика полиција.
Ме осудија на бесилка.
Еве, ги слушам стражарите доаѓаат по мене...што се сторив за љубов....
Збогум суров свету!