Движејќи се по селските сокаци, воопшто не е чудно доколку човек згазне на лепешка или песјо гомце.
Ако човек живее по Балканските пространства пак, не е воопшто чудно доколку ја осети впечатливата смрдеа на колективните идентитети кои виреат тука.
Одиме понатаму низ Екс-Ју сокаците за да хронолошки ги испратиме до крај чудовиштата кои излегоа од распараниот стомак на СФРЈ.
Седмо чудовиште е заразата која тлее под име Федерална Република Босна и Херцеговина.
Овој балкански Ирак на современата политичка карта се појавил во Март 1992 после успешниот референдум за независност бојкотиран од страна на четниците. Накриво насадена од самиот старт, оваа творба се состои од две, односно три целини, балијско-усташка и четничка кои и покрај сето клање се принудени да живеат заедно, во истите предвоени граници во кои живееле 1944-92 на крилата на Титовите фрази, кои за воља на вистината имале некаква мистична сила.
Сцена на најкрвавите епизоди во Екс-Ју војните (1991-2001), на оваа територија се смета дека загинале околу 110.000 раја а преку 250.000 биле ранети. Концентрационите логори повторно се појавиле на сцена во Европа по 1945 а средновековните методи на тортура повторно биле актуелизирани од страна на разни правоверни муслимани, православни и римокатолички христијани и слична патологија.
Наталитет ужасен, морталитет стабилен, емиграција особено изразена, иднина - крајно неизвесна.
Kolektivni identitet : Glupe Balije, Mujo & Haso, Muslići, Poturice.
Геноциден потенцијал : Набилдан со пристигнувањето на муџахедини од третиот свет, темните традиции на Ханџар дивизијата сеуште се живи.
Само месец дена покасно, на овој свет осамнала и следната абоминација, овој пат згужваната Југославија, идеја на морбидниот морон Милошевиќ С, неговата сопруга Марковиќ М. и Четничката академија на науки и уметности (САНУ) - СР Југославија.
Во овој случај имаме нејасно инсистирање на континуитет на терминологијата произлезена од идеите за обединување на јужнословенските земји. Оваа трета и последна Југославија (во секој случај најбедна) се состоела од четири од осумте федерални и репулбички територијални целини, имено Србија, Црна Гора, Косово и Војводина.
Иако краткокрајна, оваа земја ја задолжи цивилизацијата со невиден бран на радиоактивен Турбо-фолк, дизелаштво, филмска глорификација на неписменоста, криминалот и корупцијата која кулминираше во филмот Ране, крајно кретеноиден дрес-код во кој доминирале тренерки, златни ланци и бела чарапа, најниски плати во Европа, спонзораштво, криминал во чудовишни размери, секојдневни убиства по улиците на Белград, Ваљево и Сурдулица, Земља у раљама наркоманије, за да заврши тивко, после интервенцијата на НАТО пактот во 1999 и отцепувањето на Косово.
Прво преименувана во Србија и Црна Гора во 2003, оваа држава се распадна со заминувањето на послабата половина од федерацијата во 2006,
Најмалку 13.000 мртви и 50.000 ранети, вклучително сите воени судари како и криминалните пресметки и ликвидации и ексалацијата на други, навидум неповрзани со ратовите видови смрт е резултатот на постоењето на овој срам од држава.
Колективни идентитет : Мутави Четници.
Геноциден потенцијал : Највисок во Европа во тој период.
Дојде редот и на деветтата наказа, најмистериозната и најмалку позната од сите дванаесет ентитети а тоа е Република Западна Босна, чедо на социјалистичкиот директор и прото-тајкун Фикрет Абдиќ. Овој лик, познат по мега-аферата со една од најголемите прехрамбени фирми во СФРЈ - Агрокомерц, незадоволен од политиката на официјално Сарајево - се одлучил на интересен чекор, на создавање на своја држава!
Базирана околу компанијата Агрокомерц во околијата на некакво место под име Велика Кладуша, како соцреалистичко ехо на корпоративната псевдо-држава Фордландија во Амазонија основана од Хенри Форд, оваа приватна држава, такаречи сон на либертаријанците, организирана од кадар на екс-комунисти е нешто кое било на самиот раб на веројатноста.
Но сепак, во Септември 1993, овој државен ентитет испливал на површина. Со големина на половина Андора и некои 60.000 жители, Западна Босна преживеала некаде до Операција Олуја во 1995, кога за последен пат знамето на оваа државичка која го симболизирала вековниот стремеж на западнобосанскиот народ и неговиот водач и учител Абдиќ за своја држава - било симнато од јарболите околу фабричките хали на умирачкиот Агрокомерц. На нивно место биле дигнати бели знамиња со син штит во кој се мотале жолти кринови.
Данокот во крв за постоењето на оваа држава не е познат, иако е веројатно дека е многу помал од оние на соседите.
Kolektivni identitet : Balije u zaleđu.
Геноциден потенцијал : Непознат, веројатно низок.
Останува уште еден дел од квадрологијата на зомбираните колективни идентитети и државните заедници на овие простори, тоа шаренило со доминантни црвени и кафеави тонови, тој фон на смрдеа на распаднати тела, таа радијација на масовниот трансфер на јавни пари во приватни џебови...
No comments:
Post a Comment