Оваа година поминува четврт век од распаѓањето на втората Југославија.
Онаа Титовата која што станала трудна после инсеминацијата од страна на повампирениот национализам од средината на седумдесеттите и после смртта на браварот и last stand обидот на извесен Марковиќ А. да биде спречено пораѓањето - се случило избежното т.е. започнале да се раѓаат нови државни ентитети. Врз тие ентитети биле полагани големи надежи, дека ќе пораснат, ќе завршат чколија, ќе одат војска, ќе се оженат...само скраја да е да породат нови ентитети, не, никако тоа. По можност да грабнат нешто од соседните, ништо повеќе.
Не навлегувајќи во внатрешните противречности и причините за распадот, интересно би било да се осврне човек на седумте џуџиња кои преживеаа од почетните дванаесет кои со своето неславно постоење за брзо време почнаа да смрдат неспоредливо повеќе отколку покојната СФРЈ во нејзините најсмрдливи времиња.
Прва била некаква творба наречена Словенија.
По себе бесмислена, планинска земја со запечен излез на море и не особено лош комшилук, оваа земја во која се зборува јазик при чие слушање страда ушниот апарат - поминала низ кратка но телевизиски силно експлоатирана војна со не повеќе од 300 мртви и 2,000 ранети на патот кон безначајноста. Задржувајќи моменти од претходниот систем со нешто помалку сирова транзиција во споредба со останатите, Словенија, и покрај мега-скандалите со арамилак на најгласните патриоти од 1991 (Јанез Јанша кому патриотизмот му чинел барем 20 милиони евра јавни пари во сопствен џеб) за рекордно време го пронајде Брисел како замена за Белград и остана број еден во галеријата на наказите.
Наталитет ужасен, морталитет стабилен, емиграција не особено изразена, иднина - монотона.
Kolektivna identiteta : Umazani Janezi.
Геноциден потенцијал : Скоро непостоечки
Втора била бизарната појава наречена Хрватска.
Се зборува дека оваа земја била необично убава. Ако може да се искористи аналогија тогаш би можела да се замисли долгонога плавуша со сериозни социопатски тенденции и соништа за нејзината баба-сериски убиец која е сексуално активна само со лица со кои не може да се разбере,
Четири години подоцна од онаа кобната 1991, 26.000 мртви. 44.000 ранети бил билансот на творевината која ќе стане позната под популарното име Прчија у власништву 200 обитељи, собрани околу псевдо-диктаторот Фрањо Туѓман (а.к.а Кривоусти) и водачите на Претворбата.
Спасот од самите себе државјаните на оваа земја го виделе во бескрајните потоци на кредити и Брисел каде што со еднодецениско закаснение во споредба со северните им комшии - се запишале во клубот 28.
Наталитет ужасен, морталитет стабилен, емиграција во загрижувачки пораст, иднина, лагано сомнителна.
Kolektivni identitet : Usrane Ustaše.
Геноциден потенцијал : Висок. Претворен во реалност 1941-45 и делумно 1991-95.
Третата е веќе своевиден бисер.
Државниот ентитет под име Република Српска Крајина, основан во деновите на Злото со почетокот на летните горештини во сеприсутната 1991. Оваа манијакална држава своевремено се протегала на една третина од површината на Хрватска и била камен темелник во очекуваното скорешно обединување на сите земји каде што живееле Срби.
Финансирана преку грабеж на имотот на прогонета раја, шверц на се` што може и не може да се прошверцува, дознаки од буџетот на државата покровител за која ќе стане збор подоцна и сеопшто лудило - иднината сигурно изгледала сјајна !
Роднина на кукавичките јајца кои ги сеат матиците за да предизвикаат подоцнежни срања (Донбас, Крим, Трансднестрија, Абхазија, Накичеван итн.) - четничката гордост не успелала да го прослави петтиот роденден туку исчезнала есента и зимата при крајот на 1995 кога операциите на усташката армија Олуја и Блијесак ја изметиле од географската карта за неполни две седмици. 4.000 мртви и 15.000 ранети биле веројатно соодветна цена за неколкугодишната радост на популацијата која носи шајкачи и опинци.
Колективни идентитет - Дебилни Четници.
Геноциден потенцијал : Висок. Делумно пројавен 1991-95.
Четвртата во оваа парада на наказноста е Македонија.
Но за тоа во наредното продолжение.
За жал ќе бидат потребни најмалку четири дела за да се опфати моментот на раѓање на 12 розмарини бебиња од само една утроба...
Мајку им се свима најебем.
No comments:
Post a Comment