Concrete and heads colliding already

(By The Marked One, 068/018)

Текстов го почнувам вака, затоа што инаку не знам како.

Да де...а имам што да кажам. Кул.
Ама, само момент...зошто воопшто да кажам?
Па така де, малку ќе прочитаат, а никој нема да разбере.
Па не ви сече. Знам, едноставно не може човек да ме следи, I was born to be great.

Всушност, на некој начин, сите сме родени со awesomeness-от во себе.
Само што потребно е да станеме свесни за тоа.
Не можеш едноставно да добиеш awesomeness.
Можеш само да го изгубиш, а тоа не се враќа.
Сега е јасно зошто вирее ваква багра.
Но уште некои работи останаа недообјаснети, а битни детали, не би сакал да пропуштам.
Ќе се обидам, на најпрост начин да ви објаснам неколку битни работи, кои можат да ви помогнат да ја исчистите буѓата што ви ја зафатила главоњата.

А сега, вака...

Многу пати сум трубел за индивидуалноста.
Жалам што сте такви тешки дегенерици, што некако колку и да ви зборува човек, колку и да ви објаснува, вие едноставно го одбивате очигледното.
Во светло на скорешните настани каде што згасна еден човечки живот, морам да ги искритикувам масите, кои иако можеби со добра умисла, сепак едноставно - грешат.
Додека вие барате секој посебно, индивидуално да одговара за себеси, некако заборавате дека присилувате некој да одговара пред некого.

Вие драги мои за неполн месец станавте судии.
И фрчат казни, натаму...наваму.
Толку години и сеуште живеете во заблуди.
Илузии на правдина и неправдина.
Добро и Зло.
Ја сфаќате ли Индивидуалноста?!
Очигледно, моите зборови не допреа до вас!
Ви реков :

„Се надевам дека погребот на вашето дете ќе го расцепи бетонот на кој пишува индоктринација.“

Се сеќавате ли на моите зборови глупаци?!

А сега кога се исполнија моите најголеми стравови...што сега?
Мене...гајле ми е.
И онака веќе никому не сум му потребен.