Really hip

(By Brian, 069/018)

Оскар Валјд, единствениот геј после Ворхол кој го поштовам има речено: Romance is the privilege of the rich. Not of the unemployed.

E сега малце анализа да биди појасно, со оглед на тоа што романтиката, богатството и неработењето имале поинаква вредност во Викторијанско Ју-Кеј, отколку денес.

Под „романс“ Оскарчо подразбирал боемска декаденција, пушење опиум, генгбенгој во скапи бордели (дури геј генгбенгој имале), пиење до посер, пееле серенади во Ист Лондон....АМА!, луѓето кои си го дозволувале тоа биле богати лордови или буржоазија, што автоматски значело образовани луѓе, првенци во науката и уметноста во златното доба на ЈуКеј, шетани по Индија, Америка, Камерун, Јужен Пацифик. Живееле со три пара на плуќа (полни или празни од опиум). Кога ќе направиш сума на нивните тревезни капацитети со дендизмот (прото-хипстеризам) и боемштината добиваш јак производ.

Се носеле со својот блуз, ова де...валцер!

Е сега оние кои не работеле (што значи немале скршено пени), а ваму сакале да бидат ко оние со кешарац... завршувале мртви во Темза, умирале од венерични болести (посебно сифилис), се предозирвале со лош шит, се поместувале од умот или ги поместувале поради педерлукот, скапувале по затвори поради деструктивно однесување, ја населувале Австралија итн.

Муабетот ми е...за да се носиш со екстремен либерализам требало да имаш газ. Газ си имал ако си имал кеш и/или грб (иначе на шо ќе се лепи газот?). Во денешно време работите се поинакви. Цената на екстремниот либерализам ја плаќаат луѓе од различни социјални слоеви, шетани или не, со грб или без стомак. 

Shuffle време дојде.Сите се аристократи, сите се космополити, уметници и уметнички критичари, снобови, сите можат да се носат со шитовите...да не завлегувам. И така...ќе видиш некои херметички затворени копиљаци (истополови) од Скопје, Битола итн, како се лапаат во паркови и философираат за нивната "длабока и искрена љубов".