Count Carl Gustaf von Rosen
Not all of us are born out of same stock
Необична животна траекторија која започнала во сосема обична орбита. Толку необична што во времето во кое живееме не се сомневам дека луѓето би климале сожалувачки со глава. Но тоа не е дека луѓето немаат идеали, или ако ги имаат се разводнети како бензинот на локалните пумпи. Тоа е бидејќи немаат жироскоп во главата.
Роден во Шведска, потекнува од редовите на високата аристократија што го прави неговиот животен пат малку невообичаен, ако се земе дека кај огромното мнозинство припадноста кон одредена социјална и општествена класа ги моделира начините на кои го перцепираат светот и целите кон кои се стремат.
Дали пред или после станувањето пилот и не е важно, но кај Карл се јавила потреба за биење однапред осудени битки, замислена идентификација со витештвото од минатите времиња или повремени испади на алтруизам, како и да е после нападот на фашистичка Италија на Етиопија во 1935. се пријавува како пилот на Црвениот крст и лета на мисии на доставување храна и извлекување ранети цивили. Италијаните во немање на воздушен противник од страна на симболичните воздушни сили на царот Селасие, тренирале на понекој авион на хуманитарните организации, па така фон Розен ја става главата во торба многу пати а еднаш е и отруен при напад со боен отров на аеродромот каде бил стациониран.
Неколку години после оваа авантура се пријавува како доброволец при нападот на бољшевичкиот СССР на соседна Финска 1939. Гледајќи ја “бројноста“ на финската авијација, посебно во делот бомбардери се решава за импровизација која ќе му стане заштитен знак понатаму. Располагајќи со доволно средства, што од фамилијарни извори што од плата како пилот на Холандската КЛМ, набавува половен патнички ДЦ-2 кој го претвора во “направи-сам“ бомбардер со импровизирана шахта за исфлање на бомби и оптички нишан. Со него извршува бројни напади на агресорските сили, despite the unthinkable odds.
Откако завршува “зимската војна“ Карл се пријавува во РАФ за да лета како доброволец против Луфтвафе. Но во таа замисла го спречува британската обавештајна служба поради неговите роднински врски со Геринг, потценувајќи ја искреноста на грофот (неговата сопруга загинува како припадничка на холандското движење на отпорот во борба против Германците) и губејќи неверојатно силна пропагандна прилика (Herman`s nephew scored a kill against Luftwaffe, down with the Hun).
После војната се упатува повторно во Етиопија каде неговите подвизи не се заборавени и цела деценија живее таму, организирајќи го новоорганизираното воздухопловство во таа земја. Следува можеби најконтроверзниот период од неговиот живот кога неговите постапки имаат глобално влијание. За време на граѓанската војна во Белгиски Конго лета како личен пилот на генералниот секретар на ОН, Даг Хамаршалд.
Освен на една дата, кога се пријавува дека е болен и препушта на друг пилот да го превезе Хамаршалд.
А случајно или не, тоа е летот кога авионот на генералниот секретар е соборен и Хамаршалд загинува во атентат, најверојатно дело на Белгиски платеници.
Напуштајќи го Конго за време на тие контроверзни настани, некое време останува off the radar, и се појавува на сцена по неколку години кога ја прави легендата за самиот себе, граѓанската војна во Нигерија 1967-70 поради отцепувањето на народот Ибо од истата и стварањето на Биафра како независна држава.
Освен Израел,Франција и неколку соседни земји, Биафра е блокирана од сите страни и САД и СССР и Британија се ставаат на страна на Нигериската централна власт и ги помагаат да ја вратат “забеганата“ покраина назад. Карл лета како доброволец на доставување на хуманитарна помош на жртвите на блокадата кои масовно умираат од глад. Токму Биафра е местото каде за прв пат светот со помош на камерите гледа сцени на масовен помор на деца.
Но секојдневниот контакт со тие деца и нивниот поглед кој се гаси поради интересите на “поголемите играчи“ е нешто друго од послепладневно воздивнување околу неправдите во светот и утехата со секуларното евангелие кое се повикува (не патејќи од преголема оригиналност) на грешната човекова природа.
Сето тоа го наведува да преземе нешто повеќе.
Со група пријатели платеници, колоритна група на екс-Луфтвафе асови, бивши Јужноафрикански пилоти, Шведски авантуристи и припадници на локални племиња кои се интересираат да научат да летаат - се решаваат да прејдат во офанзива. После неуспехот во набавка на “сериозни“ борбени авиони на меѓународниот пазар за отпадоци и воени вишоци, освен неколку “АТ-6 Тексани“ и “А-26 Инвејдери“ како и еден “Б-25 Мичел“, реликт од Втората светска војна, повторно проработува смислата за импровизација.
Се враќа во Шведска каде купува 5 (или 6 по други извори) двоседи за основна обука МФИ-9 на кои подоцна француски техничари монтираат ракетни фрлачи и оптички нишани.
За време на целата војна, не е забележан случај на удар на нигериската авијација врз герилата. Основна цел - да се убијат што повеќе цивили и да се запрат хуманитарните летови.
Фон Розен и друштво го растураат Нигериското воздухопловсто.
Буквално.
Kickin` the shit out of.
Нема конечни информации за бројот на авиони кои биле изненадени од малите авиончиња на Фон Розен, дваесетина авиони и хеликоптери (Ил-28, МиГ-17, Ц-47, ДЦ-6), неколку аеродроми, неколку противавионски батерии, голем број возила и преку 300 војници, што загинати, што ранети.
И притоа не губејќи ниеден авион и покрај постојаниот оган на кој биле изложени.
Но најважниот дел бил во одвлекувањето на Нигериската авијација од нејзините цели (Genocide Airlines) кон борба со противник кој чинел заедно колку резервен мотор за МиГ-17. Talking about cost-benefit, they were out of this world. Бројот на спасени животи е тешко да се процени, но за жал Биафра не успева да се одбрани и е припоена назад кон “матицата“ а репресалиите продолжиле и понатаму. Even von Rosen and his merry men couldn`t make the final difference. But they dealt a blow.
После евакуацијата од Биафра, повторно лета по Африка на разни летови за доставување на храна и лекови, со години и пркоси на судбината, куршумите и протиавионската артилерија. Кои никогаш нема да го соборат.
Среќата на небото не го напуштила воопшто. За жал, му врти грб на земјата. Карл, веќе 68. годишен, со живот зад себе за кој можат да се пишуваат томови, загинува при напад на Сомалиски војници на некаков помошен аердором, за време на војната меѓу Етиопија и Сомалија во 1977, последното поглавје од драмата во која сосема доброволно, надвор од сите причинско-последични врски на овој свет се нашол еден аристократ и вечен борец за заборавени идеали.
No comments:
Post a Comment