Вечера во два чина

(By Roger Mortis, 243/123)
Замислете фина вечера, на која се објавува венчавка, домаќините сите среќни и весели - од семејното скровиште вадат триесет години старо вино, да се прослави како шо е ред, свршеникот и свршеничката се држат за рака, родбина и пријатели им честитаат.
А свршеникот...типот е масовен убиец, присутните го знаат тоа и немаат проблем со тој факт, па и со фактот што ќерката е веќе оплодена од еден убиец.

Иако типот е посебен вид на масовен убиец, пилот да речеме на Ф-16.
Тоа чудо носи до 6 тони бомби и ракети и има вграден шестцевен ротирачки топ со стотици гранати.
И така типот по наредба, со печат на легалност - полетал и го истоварил товарот врз раја, некаде...било каде. 96 загинати, 133 ранети, разрушени куќи, детски тела распарчени наоколу, улични кучиња се гостат со цревата на некое мало девојче. Некои од бомбите не експлодирале при падот (посебно оние во касетните контејнери имаат таква навика) и остануваат да сакатат и убиваат луѓе со месеци и години после летот на пилотот.

Типот сосема доброволно се пријавил во пилотска чколија, доброволно се пријавил во воената авијација и доброволно потпишал договор да следи наредби.
Вечерата врви одлично, сите горди и задоволни, се пие и јаде и се планираат подароци за свадбата. Свадбата на масовниот убиец.

А сега замислете фина вечера, на која се објавува венчавка, домаќините сите среќни и весели - од семејното скровиште вадат триесет години старо вино, да се прослави како шо е ред, свршеникот и свршеничката се држат за рака, родбина и пријатели им честитаат.
Свршеникот...типот е сериски убиец, силувал и убил три девојчиња и нивните искасапени тела ги фрлил во некоја река. Присутните го знаат тоа и немаат проблем со тој факт, па и со фактот што ќерката е веќе оплодена од еден убиец

Needless to say, второво сценарио е невозможно бидејќи доколку знаат дека е сериски убиец веднаш ќе го пријават и ќе биде затворен но и покрај тоа ќе им остане рана на душата цел живот, хистерија и депресија, гној на семејната чест поради фактот што ќерката за малку ќе се омажела за серијаш...

`Знаеш Џесика бејб...мислам дека направи одличен избор, типот е пилот, човек на место, сега во ред - понекогаш долго ќе отсуствува од дома кога оди на мисија но што е тука е, ќе се прилагодиш некако`

`Немој ќерко не плачи, никој не знаеше дека твојот свршеник заклал девојче, ќе го пребродиме ова некако, леле кој срам, зоштооооооооо...`

Две сосема реални сценарија и два сосема различни пристапи кон убијци. Како е тоа можно?
Тоа е моќта која ја имаат мастилото и хартијата, тоа е изопачувањето на перцепцијата кое се продуцира со едноставено удирање на државен печат кој служи за инфузија на оправданост па дури и моралност кај една умирачка за разлика од друга. Този смрт не е смрт.
License to kill & maim little girls.

Утре да донесат закон кој ќе стави легален печат на убивање чисто за забава, никој нема да писне. И второто сценарио ќе стане сосема прифатливо на рајата...