Чекав автобус вчера.
Како и завчера. Ништо посебно навистина. По стандардната маршута проаѓав покрај собранието со претерано очигледен неизмерен презир на лицето, нешто слично на гримасите кои ги правам во тоалетот рано наутро по долга ноќ исполнета со чили, месо со непознато потекло и статии на купени новинарски ректумољубници.
Во пресрет, повторно ми дојде Г-дин АкоСакате. Фино момче во години, судбината, каква и да била токму неговата, го оставила на улица. Очигледно, позицијата во која се наоѓа е во најмала рака незавидна.
Прилично круто, без збор, дури и без да го погледнам фрлив некоја зафрлена монета во малото пластично канче и незаинтересирано, некако ноншалантно ја продолжив маршутата.
Секунда контакт доволно да ме зашемети. Барем во истиот момент кога решив да и обрнам внимание на целата таа навидум вообичаена сцена. Одеднаш, како самиот ѓавол (кој не постои) да ми шепна цела филозофија читко компактифицирана во два збора.
“Јади гомна!”
Како требаше да го сфатам ова?
Како што сакам, јади гомна ѓаволе...Всушност не постоиш. Зарем повторно со себе зборував тој ден?
Во очи веднаш ми падна еден млад пар. Не им давам повеќе од 14-тина годинки на дечиштата.
Очигледна беше љубовта. Или барем љубовта на момчето кон недооформеното (иако веројатно веќе ебено од минимум тројца соселани и еден близок роднина) газе на девојката.
Раката која повеќе од очигледно не дошла во контакт со Бон-Тон сликовница во прво одделение скоро да пенетрираше низ гаќите на кои има ДНК од минимум тројца кои не ги носеле.
Soft porn на автобуска станица, без разголените гениталии. Звучи како вообичаениот влажен сон на просечниот otaku. Само што девојката не беше CGI.
Како и да е, почувствував силен наплив на омраза кон се околу мене. Општество каде изопаченоста достигна ново ниво, секојдневно надминувајќи се себеси во една величенствена парада на непристојност.
Човек денес би правел се и сешто, на се и сешто. Било кога, било каде. Сексот се форсира надвор од табу блокот, во ред, но не и на лицата чијашто возраст соодведствува со зрелоста потребна за да се афирмираат како активни учесници во истиот.
“Завршивме основно и он очекува да ме најде невина?”
Урбана легенда или не, младите слепо се впуштаат во девијантни актови кои само се презентирани и карикирани како „in„ и младиот џган без грам едукација е препуштен сам на себеси да преплива низ сексот и дрогите.
Од едната страна ги имаш дечињата кои уште не ја прочитале ни Хајди, а веќе гордо можат да набројат со колку мажи биле досега. Од другата страна имаш багра која напаѓа деца и стари дедовци по сокаците, демолира автобуси и пишува политички натписи по фасадите на зградите.
Гореспомнатите ректумољубници тирадираат околу истово како и јас, се разбира не заборавајќи да напоменат дека немирите се обид на противничките ректуми да ги дестабилизираат овие кои ги плаќаат.
А, кој навистина е виновен што нашите и вашите деца се фатени во вкрстен оган?
Па, ние.
No comments:
Post a Comment