Со промоцијата на државниот патриотизам и национализмот како негова појасна верзија се добиваат феноменални резултати за владеачките елити. Масата добива нова емоција, се добива нова група на која уплашениот поединец ќе припаѓа со едноставна декларација за припадност, по повод неговото раѓање меѓу одредени линии на картата. Или на неговите предци. Или чисто онака...
Сеуште нема одговор што е тоа позитивно во патрио/национализмот. За рајата. За олигархиите секогаш има. Тоа е само еден од механизмите за робовите да си молчат и да имаат блокада во умот, некаков firewall во случај да почнат да размислуваат какво влијание има државата врз нивниот живот, што навистина губат и што навистина добиваат.
Дваесеттиот век секако беше најкрвав во целокупната историја. Можеби показател дека со софистицирањето на државата во склад со технолошкиот развој би се дошло до можност за отфрлање на идејата за неспособност на поединецот или групата да решаваат за својот живот без туторство од надлежниот бирократ? Сосема обратно, за жал, дваесеттиот век беше век на врвот на национализмот и век на половина милијарда луѓе убиени од страна на државите. Впрочем, технологијата овозможи развој на пропагандата без преседан. Улогата на овој нов феномен најдобро го опишал никој друг туку мајсторот на пропагандата, херојот на апотеозата на идејата за државата, нацијата и расата - Јозеф Гебелс. From the horse`s mouth, as they say :
`If you tell a lie big enough and keep repeating it, people will eventually come to believe it. The lie can be maintained only for such time as the State can shield the people from the political, economic and/or military consequences of the lie. It thus becomes vitally important for the State to use all of its powers to repress dissent, for the truth is the mortal enemy of the lie, and thus by extension, the truth is the greatest enemy of the State.`
Да, Лагата.
Дека се делат заеднички интереси со луѓе кои никогаш не сте ги виделе и нема да ги видите во животот, дека ве ограбуваат за ваше добро, дека сте стока која не може без јарем, дека секаде наоколку вребаат `унутрашњи и спољни непријатељи`, дека вашиот живот не ви припаѓа вам туку на лица делегирани од олигархијата за таа намена.
Дека ако немаш никакви емоции за своите ближни тука се фудбалерите или пингпонгарите кои ќе ги љубиш жестоко но сезонски, на рати и тоа си автентичниот Ти кој се пронашол себеси.
Никогаш нема да ти кажат за тоа колку смрт, болка, мизерија и страдање донесе идејата за држава на човекот. Никогаш нема да ти кажат колкав дел од животот ќе ти биде одземен од страна на државата.
Дека на понудените емоционални и идентификациски `пристаништа` никогаш не би фрлил `сидро` по своја воља. Ама баш никогаш.
Никогаш нема да ти кажат дека она што си очекувал да го добиеш како повратна спрега е само ефтин мит кој не е поддржан од никаков правноважечки документ, мит, илузија на вешто штелуваниот тас на терезијата со цел да не превагне нагонот за биолошки опстанок и да заигра оружјето.
А мене ми е непријано да ви кажам дека тој нагон е пред пораз, ако веќе не е и сосема поразен.
No comments:
Post a Comment