Бескрајна свест

(By Igor, 036/009)

THE TAO THAT CAN BE TOLD OF

IS NOT THE ABSOLUTE TAO.

Да се сватат принципите на кои се темели универзумот се недостижни за човекот со овој капацитет што моментално го има.
Тоа ке се смени со тек на време, како што човекот ке доживува квантни скокови во развојот.
Мајката природа работи на случајот забрзано и кога тогаш треба да се очекува скокот.
Ако не скокнеме тогаш сигурно ке почнеме да пропаѓаме и тоа до самото дно.
Она што сигурно може човек да го знае, а тоа произлегува од искуството што го има,
е за неговата стварна природа или кажано со други зборови :

That who you can see, you are not; 

that which you can observe, you are not; 

that which you can become aware of, you are not.

Како да го доживееш ова искуство (со други зборови медитација) е друга работа, за тоа може да се дискутира многу и има многу методи.

BUDDHA SAID, IF YOU WANT TO KNOW THE REALM OF BUDDHAHOOD, YOU
MUST MAKE YOUR MIND AS CLEAR AS EMPTY SPACE, AND LEAVE FALSE
THINKING AND ALL GRASPING FAR BEHIND, CAUSING YOUR MIND TO BE
UNOBSTRUCTED WHEREVER IT MAY TURN. THE REALM OF BUDDHAHOOD IS
NOT SOME EXTERNAL WORLD, WHERE THERE IS A FORMAL "BUDDHA": IT'S
THE REALM OF THE WISDOM OF A SELF-AWAKENED SAGE.

Ултимативното знаење што произлегува од оваа будност или состојба на Буда (Christ consciousness) е љубов (compassion).

Или фактот дека Се е Едно, а ние сме дел од тоа Едно и има холограмска природа.
Се друго е променливо, се учи, се губи, се раѓа и умира, ама таа свесност е константа.
Значи материјата (формите и движењето на истата) произлегуваат од свеста.
Постои универзална свест која го креирала универзумот и која ги диктира правилата онака како што ја перцепираме реалноста.
Таа може да биде и вештачка интелигенција (тука влегуваат теориите од типот на Матрицата), а може и да е некаков жив ентитет.

Ако свеста (или идејата, сеедно), не зависи од телото (материјата), тогаш каде би била нашата свест пред да се родиме?

Најверојатно во друго тело или форма.

Тоа што сме сега е директен производ на она што си сакал да бидеш во предходниот живот.
А таа предетерминираност се вика судбина.
Уствари ние сме тие што сме го барале ова да ни се случи, затоа нема надворешни интервенции и закони кои би биле неменливи по никоја цена.

Тука си меѓу другото за да дознаеш зошто си го одбрал ова кое си го одбрал, ако не во овој живот во другиот, па во третиот...

Цело време свеста еволуира и создава нови животни форми затоа што предходните не и биле доволни и барала повеќе.
Се со цел да дознае зошто биле желбите.
Човек доаѓа до момент кога барањата му се преголеми за да еволуцијата го овозможи преку ноќ.
Но затоа има механизам кај самиот човек што може се да смени за 24 часа.
Од време на време условите биле совршени и животот на земјата бил во хармонија, тоа во легендите и светите списи се нарекувало „Златното доба“.
Од време на време условите се малку неподносливи како денеска.
Времето е циклично (не во физичка смисла) туку како поим за перцепција на свеста.
На ова тврдење укажуваат научните докази, но сепак без некоја доза на верба ништо од ова не би функционирало.
Мојот разум вика да не верувам во ништо, моето срце вика да верувам во сето ова.
Ми останува да уживам.

THE TAO THAT CAN BE TOLD OF
IS NOT THE ABSOLUTE TAO.