Четири наутро е најосамниот час во Универзумот. Или не?
Не знам. Кој спие, кој се токми да спие. Кој се ебава. Кој пие чаша вода. За освежување. Ама никој не прави нешто посебно.
Посебна салама можеби.
Сите заедно лутаме на овај вселенски брод. Сите заедно и несложно кон Морисоновиот перихел. Не е „Морисонов“ (Џимов) оти мене ми текна, туку така е. А тоа е така, оти јас го кажувам. Зашто да не е?
Сетете се како се живееше некогаш. Лед Зеплин и пиво. Или само пиво. Или само Лед Зепелин. Или само размачкана шминка која врескаше „еееј, јас ги знам Зепелин“. Или каква била шминка. Или било што. Само сетете се.
Тоа беше посебно. Крстопат на генерацијата се прави. Луѓе, тоа е страшно. Јако страшно.
Мојот виртус е да ве потсетам што беше. Мојата должност е да ви кажам што ќе биде.
Има голема разлика.
Никој не ја знае азбуката на природата.
Ниту на братството, кое ние упорно го заменуваме со пријателство.
Нема пријатели. Има луѓе кои се тука да ти одмагаат. Во се'!
Луѓе кои ти помагаат се браќа. Тие работи не се мешаат. Но, сето спаѓа во комплементарноста на заебаната шминка која претпочита познавање на:
- природата
- азбуката на природата
- Лед Зепелин
- братството
Премогу нечесно се поставени работите.
Премногу нечесно е да се сменат. Премногу нечесно е да не се сменат.
Каде е честа?
Медалот на честа кој беше сервиран милион пати во изминативе години не е чесен начин да се покаже кој е чесен.
Дајте ја цела облека која ги крие вашите големи слободни плакари на некој што нема плакар.
Не ги полевајте своите цвеќиња со вода која гаси жед.
Направете го својот разум да функционира разумно.
Не ги кријте емоциите.
Со тоа ги негирате природните слова, братството и Лед Зепелин.
Убави очи и долги трепки.
Посебна салама можеби.
Сите заедно лутаме на овај вселенски брод. Сите заедно и несложно кон Морисоновиот перихел. Не е „Морисонов“ (Џимов) оти мене ми текна, туку така е. А тоа е така, оти јас го кажувам. Зашто да не е?
Сетете се како се живееше некогаш. Лед Зеплин и пиво. Или само пиво. Или само Лед Зепелин. Или само размачкана шминка која врескаше „еееј, јас ги знам Зепелин“. Или каква била шминка. Или било што. Само сетете се.
Тоа беше посебно. Крстопат на генерацијата се прави. Луѓе, тоа е страшно. Јако страшно.
Мојот виртус е да ве потсетам што беше. Мојата должност е да ви кажам што ќе биде.
Има голема разлика.
Никој не ја знае азбуката на природата.
Ниту на братството, кое ние упорно го заменуваме со пријателство.
Нема пријатели. Има луѓе кои се тука да ти одмагаат. Во се'!
Луѓе кои ти помагаат се браќа. Тие работи не се мешаат. Но, сето спаѓа во комплементарноста на заебаната шминка која претпочита познавање на:
- природата
- азбуката на природата
- Лед Зепелин
- братството
Премогу нечесно се поставени работите.
Премногу нечесно е да се сменат. Премногу нечесно е да не се сменат.
Каде е честа?
Медалот на честа кој беше сервиран милион пати во изминативе години не е чесен начин да се покаже кој е чесен.
Дајте ја цела облека која ги крие вашите големи слободни плакари на некој што нема плакар.
Не ги полевајте своите цвеќиња со вода која гаси жед.
Направете го својот разум да функционира разумно.
Не ги кријте емоциите.
Со тоа ги негирате природните слова, братството и Лед Зепелин.
Убави очи и долги трепки.
No comments:
Post a Comment