(By Roger Mortis, 039/011)
Маски...ми поделија неколку кога се родив, некојси дождлив ден пред икс години иако беа без упатство за употреба. Употребата се учела покасно, иако зборот учење е само еуфемизам кој се користи за анална пенетрација без соодветен лубрикант.
Една од многуте маски која има форма на рамнодушност и аргоганција беше предвидена за криење на емоциите. За да се скрие нешто што се чувстува према нешто или (ужас над ужасите !) према некоја. Тогаш тргнуваат обединетите сили на малограѓанштината, позерството, мудрувањето и останатите импотентни појави кои во име на системот се грижат да детектираат дали некој некаде и некако на светов е среќен и...да го уништат.
И никој не се запрашал зошто го прави тоа зошто тера сеир или гледа да уништи нешто убаво, нешто кое и самиот тој или таа го посакува да го доживее од дното на душата. Не се прашува бидејќи носи неколку од тие маски кои ги добил бесплатно а кои ќе ги плаќа до крајот на животот до конечниот триумф на крајниот победник - црвите под земја.
Црвите? Крај на патот? Можеби а можеби и не. Се осеќам како да сум ископал нешто од нафталин, од времињата кога за прв пат помислував на конечноста на животот на холограмската проекција позната како self experience.
На крај во најдобра и најискрена балканска традиција еден поздрав - ебете се сите, цркнете, кршете глава и подалеку од мене. Имам еден живот и ќе го терам на мој начин. Ако не ви се допаѓа - well...see above...and shut the fuck up...
No comments:
Post a Comment