Накази, слика втора

(By Roger Mortis, 288/168)
Продолжуваме со калеидоскопот на балканските колективни идентитети, крајно тажна тема која е најпогодна за евентуално туркање на суицидална особа преку прагот. Иако, во барем малку рационални околности би било поинаку.
Многу поинаку.

Четвртата творба родена од мртвата утроба на СФРЈ се нарекува Република Македонија.
Ако се направи некаква ранг листа на опстанатите државни ентитети, оваа (покрај Косово) е на самото дно.
Тотално небитна припиздина, не излегува на море, нема пловна река, нема вредни ресурси ниту енергенси. Но таа немаштија произлезена од географските и геолошките специфики е ништо во споредба со мизеријата наречена локална популација.
Морбидно, нестварно, фантастично глупава популација која се состои од неколку идентитети, главно од хунзи (самодекларирани потомци на Александровата империја), шиптари, цигани, селџуци, четници, торбеши, татари и цинцари. Социјална свест која е пониска од најдлабоката дупка околу Мртвото море, вродена склоност кон корупција и кодошење, ситна пакост и злоба во комбинација со антикултура на живеење - го прави ова место такво што го заобиколуваат и избеглици од војни по блиски и среден Исток, разни видови птици (како мршојадците) и многу вируси и бактерии. Се сомневам дека го заобиколуваат и натприродните појави.
Иако во оваа творба се одигра последниот воен чин од екс-ју војните кои хараа од 1991 до 2001 при што бројот на жртви на обете страни не надмина 300 а ранетите 1000, рајата е сеуште расположена за исправање криви Дрини.
За исправање кичма - не.
Наталитет ужасен, морталитет стабилен, емиграција особено изразена, иднина - нема.

Колективен идентитет - Ментално заостанати Хунзи
Геноциден потенцијал - Скоро непостоечки

Петтата е благоретардираната ситуација позната како Хрватска Република Херцег-Босна.
Херцеговците, познати како Хрватите во офсајд или како дел на нивниот колективен идентитет погоден за стереотипни шеги на сметка на нивните замислени или реални особини - не смееле да останат без своја држава. Како пандан на нивните четнички браќа по фекалии кои им течат низ вените - усташите секако си прогласиле своја држава на територија на СР Босна и Херцеговина со цел да ја испреварат евентуалната меѓународна поддршка за прогласување на држава позната како Босна и да се стекнат со можност за враќање на територии кои некогаш биле под капата на ултимативното зло познато како Независна Држава Хрватска.
Но испаднало дека таа земја е крајно ефемерна појава, замислена во болниот мозок на поглавникот за сиромашни, наведениот кривоусти социопат Туѓман Ф.
Мотајќи се наоколу по разни карти и мапи од 1991 до 1996, неуспевајќи да влезе во било кое издание на Атлас по светот, кумувајќи над барем 10.000 гроба и 22.000 осакатувања и ранувања - овој државен проект загинал под тежината на мастилото на Дејтонскиот договор.

Kolektivni identitet : Ustaše Light
Геноциден потенцијал : Сериозен, во склад со пошироката геноцидна политика на матицата земја.

Шестата е Република Српска.
Оваа загноена рана на Балканот била прогласена уште пред Босна и Херцеговина да прогласи независност што значи дека лицата како Караџиќ Р. и Плавшиќ Б. биле особено брзи во своите постапки да го испилат поредното кукавичко јајце кое подоцна ќе биде составен дел од Голема Србија.
Легло на геноцид, криминал, трговија со луѓе и се она кое што веќе беше наведено во делот за Република Српска Краина - оваа творба сеуште животари на маргините на сеќавањето и легалноста како составен дел на БиХ федерацијата. Но сега не претендира на независност и сувереност. Или сепак претендира? За тоа ќе треба да почекаат мајчица Србија да изнедри некој нов Дража или на Јован Деретиќ да му пораснат крила.
Краткотрајната независност 1992-95 која чинела 14.000 леша и 25.000 ранети не верувам дека ги задоволува аптетитите на локалното срамно глупаво и неписмено население.

Колективни идентитет - Говна србијанска.
Геноциден потенцијал - Сериозен, како дел од поголемата слика на србијанскиот геноциден ангажман во регионот.

Наредниот пат ќе се запознаеме со следните извори на зараза и параноја на Балканот.

Накази, слика прва

(By Roger Mortis, 287/167)
Оваа година поминува четврт век од распаѓањето на втората Југославија.
Онаа Титовата која што станала трудна после инсеминацијата од страна на повампирениот национализам од средината на седумдесеттите и после смртта на браварот и last stand обидот на извесен Марковиќ А. да биде спречено пораѓањето - се случило избежното т.е. започнале да се раѓаат нови државни ентитети. Врз тие ентитети биле полагани големи надежи, дека ќе пораснат, ќе завршат чколија, ќе одат војска, ќе се оженат...само скраја да е да породат нови ентитети, не, никако тоа. По можност да грабнат нешто од соседните, ништо повеќе.

Не навлегувајќи во внатрешните противречности и причините за распадот, интересно би било да се осврне човек на седумте џуџиња кои преживеаа од почетните дванаесет кои со своето неславно постоење за брзо време почнаа да смрдат неспоредливо повеќе отколку покојната СФРЈ во нејзините најсмрдливи времиња.

Прва била некаква творба наречена Словенија.
По себе бесмислена, планинска земја со запечен излез на море и не особено лош комшилук, оваа земја во која се зборува јазик при чие слушање страда ушниот апарат - поминала низ кратка но телевизиски силно експлоатирана војна со не повеќе од 300 мртви и 2,000 ранети на патот кон безначајноста. Задржувајќи моменти од претходниот систем со нешто помалку сирова транзиција во споредба со останатите, Словенија, и покрај мега-скандалите со арамилак на најгласните патриоти од 1991 (Јанез Јанша кому патриотизмот му чинел барем 20 милиони евра јавни пари во сопствен џеб) за рекордно време го пронајде Брисел како замена за Белград и остана број еден во галеријата на наказите.
Наталитет ужасен, морталитет стабилен, емиграција не особено изразена, иднина - монотона.

Kolektivna identiteta : Umazani Janezi.
Геноциден потенцијал : Скоро непостоечки

Втора била бизарната појава наречена Хрватска.
Се зборува дека оваа земја била необично убава. Ако може да се искористи аналогија тогаш би можела да се замисли долгонога плавуша со сериозни социопатски тенденции и соништа за нејзината баба-сериски убиец која е сексуално активна само со лица со кои не може да се разбере,
Четири години подоцна од онаа кобната 1991, 26.000 мртви. 44.000 ранети бил билансот на творевината која ќе стане позната под популарното име Прчија у власништву 200 обитељи, собрани околу псевдо-диктаторот Фрањо Туѓман (а.к.а Кривоусти) и водачите на Претворбата.
Спасот од самите себе државјаните на оваа земја го виделе во бескрајните потоци на кредити и Брисел каде што со еднодецениско закаснение во споредба со северните им комшии - се запишале во клубот 28.
Наталитет ужасен, морталитет стабилен, емиграција во загрижувачки пораст, иднина, лагано сомнителна.

Kolektivni identitet : Usrane Ustaše.
Геноциден потенцијал : Висок. Претворен во реалност 1941-45 и делумно 1991-95.

Третата е веќе своевиден бисер.
Државниот ентитет под име Република Српска Крајина, основан во деновите на Злото со почетокот на летните горештини во сеприсутната 1991. Оваа манијакална држава своевремено се протегала на една третина од површината на Хрватска и била камен темелник во очекуваното скорешно обединување на сите земји каде што живееле Срби.
Финансирана преку грабеж на имотот на прогонета раја, шверц на се` што може и не може да се прошверцува, дознаки од буџетот на државата покровител за која ќе стане збор подоцна и сеопшто лудило - иднината сигурно изгледала сјајна !
Роднина на кукавичките јајца кои ги сеат матиците за да предизвикаат подоцнежни срања (Донбас, Крим, Трансднестрија, Абхазија, Накичеван итн.) - четничката гордост не успелала да го прослави петтиот роденден туку исчезнала есента и зимата при крајот на 1995 кога операциите на усташката армија Олуја и Блијесак ја изметиле од географската карта за неполни две седмици. 4.000 мртви и 15.000 ранети биле веројатно соодветна цена за неколкугодишната радост на популацијата која носи шајкачи и опинци.

Колективни идентитет - Дебилни Четници.
Геноциден потенцијал : Висок. Делумно пројавен 1991-95.

Четвртата во оваа парада на наказноста е Македонија.
Но за тоа во наредното продолжение.
За жал ќе бидат потребни најмалку четири дела за да се опфати моментот на раѓање на 12 розмарини бебиња од само една утроба...

Мајку им се свима најебем.