Thursday, August 23, 2012

Да се биде што?

(By The Marked One, 148/035)
Да се биде човек.
Моќна реченица, силен стимул на наивниот хомо сапиенс. Да се биде човек. Колку е суптилно придвижувачка таа парола, тој изблик на божемен натурализам.  Се вовлекува во сечиј говор, како мирудија во секоја манџа, сите повикуваат на истото. Да се биде човек. Да се пронајде човечноста во себе, да се рудари, умствено и душевно да се преметнува низ гребените на себството како би се пронашла светлината на човечката душа. Да се открие човекот во себе.

Звучи апстрактно, мистично а тоа и е она што го прави заводливо. Да се биде човек. Биди човек, направи ова. Па она. Па сега пак ова. Да се биде човек, да се биде член на манифестацијата на врвот на синџирот на исхраната, проекцијата на моќите на еволуцијата, сведено на обично квази интелектуално лакрдијаштво. Уморен сум од дефинициите, етикетите и условите кои некој пролетер во своето слободно време ги склопувал со ќофтиња и ракија.


Биди човек, донирај. Хм, дали се возгордеавте  дотолку што алтруизмот си го накалемивте само во своето досие? Дали навистина се себеизмамивте, во долгите бессони ноќи низ кои талкавте низ вашата евидентирана инфериорност, тешејќи се дека можеби имате покомплексен живот од дождовниот црв? Бескрајно, во темнината цимолкајќи како мало лигаво дете се препелкавте во правта молејќи се на лажен Бог да ви се открие на миг, зрно утешение за бедните.

Биди човек. Биди високата, супериорна фела во животинското царство. Како Бог, со крената глава чиниш носот ќе го зариеш во небесниот свод, бестрашно чекори низ се што надмина сиве овие милениуми. Па ти си човек. Твојата титула звучи фасцинантно, за миг се чувствуваш заслужно.

А што всушност си ти, минорен сапиенс, за она што ќе те проследи? Инфрачовек, црв во споредба со децата на новиот Еон. Твоите патетични обиди да го спречиш доаѓањето на чистилиштето на џганот, спасоносниот оган на умствено надмоќните, веќе те истошти. Џганот, стар и нов ќе го потиснеме и затвориме во високи печки. Ќе го протераме, стреламе по улиците, бесиме по мостовите и фрламе на пците.

На крајот, се што те очекува е смрт.

No comments:

Post a Comment