Нема лесен начин да се објасни ова. Можеби заради тоа што нема потреба. Што тоа јас правев последниот половина час?
Just thinking.
Ги одвоив телото и мозокот. На жабата. Тоа го пишува дневникот на студентот по биологија, или слично. Додека го читаш тоа, помислуваш дека е ептееен kewl, а всушност, иднината ќе те запрепасти. Иднината може да биде запрепастувачка? Како прво: за кого како. Како второ, иднината ја има, пред нашиот нос е. Е сега, кој колку знае да чита, воопшто, и кој колку знае да чита брзо и да ја скопча суштината.
Got it?
I don’t care if don’t.
Главата ми се потпира на палецот кој е притиснат од предните два заба, додека моите очи гледаат голем пајак во основата на зидот. Пајакот не се мрда. Многу е тоа пајачки dude! O, да, заборавив. Пајаците сan’t be cool. Тие don’t use drugs.
Fuck society? Зашто? Затоа што society fucks you?
- Пааааа, да!
Не чини?
- Не чини?
Зошто тогаш, сакаш да бидеш society look-a-like?
Почнувам од утре да го читам Орвеловиот кошмар. Нека ова бидат букви кои ќе ја дијагностицираат разликата (if any) пред и после восприемањето на литературата.
Моментов е створен за прашањето: кој сум јас?
Мислам дека знам кој сум.
Единствениот кој не знае да го одговори прашањето.
No comments:
Post a Comment