Wednesday, April 13, 2011

Turn off the TV

(By Roger Mortis, 037/010)
Немам идеја...како да започнам со пишување на нешто...три точки?!

Инспирација? I don`t need no freakin` inspiration...добро де, можеби Das Boot од U-96...ако тоа се смета за инспирација...

За почеток сите сме во исто срање. Иако ја обожавам лоботомијата како големо достигнување на човековиот род морам малку да сум сериозен. Да, во ист сос сме патиме од истите болки, сите сме на бродот кој тоне а кој стаорците одамна го напуштаат. Можеме да се самозалажуваме до степен на инфантилност но на крај знаеме дека сме само штрафови во ритуалот на капиталот кој по својата некрофилска природа го гази она човечко кое еволуцијата ни го дала, со кое природата секојдневно не дарува а ние како лоботомирани мајмуни го игнорираме бидејќи е - бесплатно! 

Па работиме како идиоти по цел ден за истото да го - купиме!
Заглавени во меѓусебни односи на ниво на ботови со свест од која би се срамеле и термитите, ја славиме смртта на човечноста со занес на праведници. Праведници од оној вид од кој ми се повраќа, сите оние кои не убедија дека она што е бесплатно мора да се купи, она што веќе го имаме дека треба да го набавиме, а она за што сме свесни, дека треба да го дознаеме на телевизија или да ни го кажат на чколија. All of those nine-to-five Joe`s & Jane`s...




Сите ние сме армија на однапред осудени губитници, лишени од секаква алтернатива која би не довела до недвосмислен заклучок до кој степен сме заебани во умот и за какви монументални идиоти се работи. Никогаш не се чудете зошто работите не тргнуваат од мртва точка. 

Мртвата точка сме сите ние.

Голема легија на дебили кои работат цел живот за интересите на безвредни свињи кои никогаш нема да ги запознаеме и да видиме за какви гомна се работи.
Оние кои ни се даунлодирани како примери и модели се истите оние кои не вредат ни половина стих од `Азра` или Дон МекЛин, ма каков стих не вредат ни пробушен куртон.
Не дека не е страшно. Да се види дека нема ќуп со злато на крајот на виножитото, дека сме трчале во погрешна насока и дека животот поминал во потрага по еликсирот на шопингот во соседниот мегамаркет. И се она што било бесплатно а највредно сме го менувале за беспотребни ситници, играчки за возрасни деца и слична помија.
At least the economic parameters are fine...aren`t they...

For the last time please turn the TV off...untill it`s not late.
And if it is...i don`t give a shit...enjoy...
I`ll just switch the chanell and watch something else...

No comments:

Post a Comment