Indian summer bar

(By The Priest, 022/007)

И после целиот хаос, целата драма, колење, убивање, бесење, тепање, ... 

Англичанецот и Индијанецот решиле да се ракуваат и привремено да бидат buddies. Одлучиле да одат во новооформениот паб на стрико Семјуел.

Вратата зачкрипела ... белецот и црвениот влегле во кафаната. Се упатиле кон шанкот.

- Со што да Ве удостојам момци? - праша делебиот шанкер додека ги полираше чашите.Дај ... од тоа вискито Џимеј. И остави го до нас, вилја?

- Секако, секако, нема проблем.„Црвениот“ не беше прашан дали сака, дали не сака „огнена вода“. 

Ама добро, тоа беше параклаза која ќе „помине“. Тој седеше на високиот стол, подгрбавен. Му беше неудобно. Но, тој беше тука, со силна волја. Со бистар ум и зацртана цел. Неговиот остар поглед ги пробиваше кафеавите очи на Англичанецот од Довер сити.

- Знаеш, ние не сме толку лоши момци. Ние всушност, дојдовме овде како мирољубиви луѓе, како цивилизирани битија. Сакаме да останеме тука. Да живееме во мир. Не сакаме крвопролевање. Ништо од тоа. Јас би рекол дека ... вие сте криви! - се изнакажа Англичанецот. Само што ја заврши својата реченица, Индијанецот рефлексно реагираше. Ја турна чашата виски и таа се скрши.

- Што? Што рече? Ние ли сме криви? Ние сме криви за смртта на нашите љубени дечиња? За ожалостените мајки, за никогаш веќе веселите баби? - говореше Индијанецот луто и гласно.

Наеднаш стана, направи два три брзи чекори кон вратата и се сврте. Очите му светкаа. Тој беше неверојатно бесен. Со голема тага и жалост во позадина. Со горчина и лутина, му се обрати на Англичанецот од Довер Сити.Кој ти даде право да дојдеш тука и да ми кажуваш дека ние сме криви за целото зло, за крвта што се пролеа? Кој? Кој Ви даде право мојот дом да го наречете џунгла? За мене е дом, а за Вас џунгла? Кои сте вие воопшто? 

Ние сме родени под ѕвездите, среќни сме што скитаме кога сакаме и каде сакаме. Јадам, ебам, одмарам, спијам. Вие, вие што ги “христијанизиравте“ нашите тела, што ја крштевавте нашата крв во зараза и болести. Вие, вие, вашиот алчен и мрзлив дух треба да го понесе тешкото и одговорно бреме на неправдата! 

Што направивме за да ја заслужиме оваа неправда преточена во демони како вас? Што? Индијанецот ја исфли целата горчина од себе. Англичанецот слушаше внимателно, со мек поглед кон подот. Полека ја довршуваше својата пијачка. Го прочисти грлото, се сврте кон неговиот „црвен пријател“ и му рече...

Смири се пријателе, you got it all wrong. Ајде, вака ќе ти кажам. Никој не е виновен. Боговите над нас. Богот...не е битно, ќе ти објаснам за тоа подоцна. My point is...Никој не е крив, оти така се лошо подредени работите. Знам дека сакаш мир, и јас го сакам истото. Ама прво, мора да почнеме од некаде. Да се најдеме на „пола пат“. Слушај ме ...Прво, немате систем. Ќе мора да почнеме од таму.
Ние, како поискусни во тоа, ќе ви помогнеме.

Ваќа ќе направиме...